Delmira Agustini werd op 24 oktober 1886 geboren te Montevideo, Uruguay als dochter van Italiaanse immigranten. Reeds op jonge leeftijd begon ze met het schrijven en publiceren van gedichten in literaire bladen zoals "La Alborada" waarin ze ook een society column schreef onder het pseudoniem "JouJou". Al snel trok ze de aandacht van de intellectuele wereld In Latijns Amerika & niet enkel om de kwaliteit van haar poezie. Iets wat haar bleef achtervolgen, zelfs tot na haar dood.In 1907 publiceerde ze haar eerste bundel "El libro blanco" welke goed ontvangen werd door de schrijvers en critici van die tijd. Drie jaar later publiceerde ze "Cantos de la manana"
ze maakte deel uit van the Generation of 1900, samen met Julio Herrera y Reissig, Leopoldo Lugones and Rubén Darío, die ze als haar leraar beschouwde. Darío vergeleek Agustini met Teresa of Ávila, constaterend dat Agustini de enige vrouwelijke schrijfster was die haarzelf uitte als een vrouw.
ze specialiseerde zich in het beschrijven van de vrouwelijke sexualiteit in een periode dat de literaire wereld nog volledig gedomineerd werd door mannnen. Agustini's schrijfstijl is het best te karakteriseren als zijnde modernistisch.
Agustini had blauwe ogen, een lichte huid en een slank figuur. Verschillende bronnen uit die tijd beschreven haar als een onschuldige engel. Als dochter van een vooraanstaande familie, had ze alles wat ze maar verlangde en daar genoot ze duideljk van.
Ze trouwde met Enrique Job Reyes op 14 augustus 1913, maar verliet hem nog geen maand later. De scheiding werd uitgeroepen op 5 juni 1914. Vier weken later op 6 juli 1914 schoot Reyes haar tweemaal door het hoofd om vervolgens zelfmoord te plegen.
Another lineage
Eros, I want to guide you, blind Father ...
I ask of your all-powerful hands
his sublime body spilled on fire
over my body lying in a bed of roses!
The electric corolla that today I wear
offers the nectar of a garden of Wives;
for his vultures in my flesh I give
an entire swarm of pink doves.
Give to the two cruel serpents of his embrace
my great feverish stem ... Absinthe, honey,
pour me out of his veins, of his mouth ...
Lying like this, I'm an ardent furrow
where the seed of another sublimely
crazy lineage can be nurtured!
© Delmira Agustini
Bronnen : Wikipedia & http://www.hope.edu/latinamerican/agustini.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten