Sergei Esenin werd geboren op 3 oktober 1895 te Konstantinova en overleed op 28 december 1925 te Lenningrad.
Geboren als boerenzoon, groeide hij op in het dorpje Konstantinovo, bij Rjazan, voornamelijk bij zijn grootouders. Hij begon op zijn negende met schrijven. In 1912, op zijn zeventiende, verhuisde Esenin naar Moskou, waar hij een baantje als proeflezer bij een uitgeverij had om in zijn onderhoud te voorzien. Ook studeerde hij anderhalf jaar aan de Staatsuniversiteit van Moskou.
In 1915 verhuisde hij naar Sint-Petersburg, alwaar hij in aanraking kwam met dichters als Aleksandr Blok, Sergej Gorodetski, Nikolaj Kloejev en Andrej Bely. In 1915 publiceerde hij zijn eerste bundel, Radoenitsa, snel gevolgd door Ritueel voor de Doden. Zijn liefdesgedichten en gedichten over het alledaagse leven waren geliefd en zijn faam groeide snel.
In 1916 en 1917 vervulde hij zijn militaire dienstplicht. Maar tot vechten kwam het niet.
Ondertussen hield Esenin er een turbulent liefdesleven op na. In 1913 was hij getrouwd met een medewerkster van de uitgeverij, van wie hij al snel scheidde. In augustus 1917 trouwde hij met actrice Zinaida Raich, met wie hij twee kinderen zou krijgen. In 1918 richtte hij zijn eigen uitgeverij op: "Трудовая Артель Художников Слова" ('Het arbeidersbedrijf van artiesten van het woord'). Hij maakte enkele jaren deel uit van de imaginistische beweging. Van 1918 tot 1919 was hij onafscheidelijk bevriend met mede-imaginist Anatoli Marienhof. Samen met Marienhof en Sersenevitsj stichtte hij in die periode de ‘imaginistische’ school.
In de herfst van 1921 ontmoette hij de beroemde danseres Isadora Duncan, die 18 jaar ouder was en de Russische taal niet machtig was, terwijl Esenin op zijn beurt geen woord over de grens sprak. Ze trouwden in mei 1922. Esenin vergezelde zijn vrouw op tournee door Europa en de Verenigde Staten. Esenin had altijd al een zwak voor alcohol gehad, maar in deze periode van zijn leven werd zijn verslaving alleen maar erger. Hij sloeg zijn vrouw, vernielde hotelkamers en maakte scènes in restaurants. De internationale pers besteedde hier veel aandacht aan. Het huwelijk hield slechts een jaar stand; in mei 1923 keerde hij terug naar Moskou. Hoewel formeel nog steeds getrouwd met Duncan, trouwde hij in Rusland met actrice Augusta Miklasjevskaja. Niet veel later kreeg hij een zoon, Aleksandr, bij dichteres Nadezjda Volpin. Zijn zoon zou een bekend dichter worden.
In de laatste twee jaar van zijn leven was Esenin vrijwel elke dag dronken. In 1925 trouwde hij Sofia Tolstaja, een kleindochter van Tolstoj. Zij probeerde hem tevergeefs van zijn drankverslaving af te helpen. Na een geestelijke instorting werd hij voor een maand opgenomen in een psychiatrische inrichting. Twee dagen nadat hij tijdelijk vrij was gelaten in verband met Kerst, sneed hij zijn polsen door en schreef hij met zijn bloed zijn afscheidsgedicht. Een dag later hing hij zichzelf op aan een verwarmingsbuis in een hotel.
Esenin kreeg een staatsbegrafenis en werd begraven op Vagankovo. Stalin verbood zijn gedichten, en het zou tot het midden van de jaren zestig duren voordat ze weer in herdruk verschenen.
Bron: Wikipedia
met bewegende beelden van Esenin
met beelden van de begrafenis
My Life
It appears, my life is fated to torment;
My way is dammed up by grief and distress.
My life has been severed from fun and enjoyment,
Vexation and wounds are afflicting my chest.
It seems I"m fated to suffer from pain.
All I have in this life are bad luck and misfortune.
I have suffered enough in this life, and again
Both my body and soul have been put to the torture.
The expanse, vast and hazy, promises joy,
Sighs and tears, however, are the real solutions.
A storm will break out, the thunder - oh boy! -
Will ruin the magical luscious illusions.
Now I know life"s deception, and nevertheless
I don"t want to complain of bad luck and misfortune.
So my soul doesn"t suffer from grief and distress,
No one ever can help to relieve me from torture.
1911-1912
***
I will not be wandering about
Trampling goosefoot in the bushes any more;
And I know you"ll never come around
In my dreams, oat-haired, as before.
You were tender beautiful and fair,
Berry juice upon your skin, so light.
You resembled rosy sunset glare,
And, like snow, you were lustrous, fair and bright.
Having shed their grain your eyes are fading,
And your name has melted like the sound of chimes;
But the folders of your crumpled shawl and veiling
Have retained the smell of honey from your arms.
When it"s quiet and the sunset smartens,
Like a kitten, washing up its face.
I can hear the honeycomb-like patterns
Chat about you, along with wind and haze.
Well, the evening tells me you are oderous,
Like a dream, a flower and sweet song ...
After all, who has designed your waist, your shoulders
Apprehending holy secret all along?
I will not be wandering about
Trampling goosefoot in the bushes any more;
And I know you"ll never come around
In my dreams, oat-haired, as before.
1916
A LETTER TO MOTHER
Are you still alive, my dear granny?
I am alive as well. Hello! Hello!
May there always be above you, honey,
The amazing stream of evening glow.
I"ve been told that hiding your disquiet,
Worrying about me a lot,
You go out to the roadside every night,
Wearing your shabby overcoat.
In the evening darkness, very often,
You conceive the same old scene of blood:
Kind of in a tavern fight some ruffian
Plunged a Finnish knife into my heart.
Now calm down, mom! And don"t be dreary!
It"s a painful fiction through and through.
I"m not so bad a drunkard, really,
As to die without seeing you.
I"m your tender son as ever, dear,
And the only thing I dream of now
Is to leave this dismal boredom here
And return to our little house. And how!
I"ll return in spring without warning
When the garden blossoms, white as snow.
Please don"t wake me early in the morning,
As you did before, eight years ago.
Don"t disturb my dreams that now have flown,
Don"t perturb my vain and futile strife
For it"s much too early that I"ve known
Heavy loss and weariness in life.
Please don"t teach me how to say my prayers!
There is no way back to what is gone.
You"re my only joy, support and praise
And my only flare shining on.
Please forget about your pain and fear,
and don"t worry over me a lot
Don"t go out to the roadside, dear,
Wearing your shabby overcoat.
1924
meer gedichten van Esenin in het Engels treft men hier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten