Marjorie Fleming, Schotland (1803-1811)

Marjorie Fleming werd op 15 januari 1803 geboren te Kirkcaldy (Fife) in Schotland, als derde kind van James Fleming & Isabella Rae Ze groeide al snel op als de lieveling van de familie. Niet in de laatste plaats door haar onbeperkte energie & uitzonderlijke intelligentie. Marjorie leerde lezen op haar derde en prefereerde al snel de werken uit haar vaders bibliotheek boven de doorgaande kinderboeken.

Toen Marjorie vijf was kwam haar nicht, de 17-jarige Isabella Keith op familiebezoek. Ondanks 't verschil in leeftijd klikte 't meteen tussen de twee en ontstond er een hechte vriendschap. Mogelijk doordat Isabella er op stond dat ze Marjorie als een volwassene zouden behandelen. Isabella ontdekte de specifieke kwaliteiten van haar nichtje en verzocht de familie Marjorie bij haar in Edinburgh te laten wonen. Overtuigd van het feit dat haar dochter discipline behoefde die zij niet kon bieden stemde Mrs Fleming in met 't voorstel.

In de zomer van 1808 vertrok het tweetal. Isabella begon met Marjorie's educatie door haar twee uur per dag les te geven. Marjorie absorbeerde werkelijk alles. Nadat ze over het leven van Queen Mary of Scotts gelezen had schreef ze bijvoorbeeld een 205 regelig gedicht ter ere van deze vorstin. Ze hield van 't luisteren naar poëzie en was net zo verknocht aan het lezen als het zelf producreren van gedichten, verhalen etc. Haar lievelingsgedicht was Helvellyn van Sir Walter Scott. Volgens verschillende bronnen zouden de twee elkaar veelvuldig hebben ontmoet. Waarin urenlange gesprekken over de dichtkunst eerder regelmaat dan uitzondering waren. De bewondering was dan ook wederzijds te noemen, daar Scott zich veelvuldig lovend uit liet over de kennis en kwaliteiten van de nog jonge Marjorie. Isabella was ook degene geweest die Marjorie aanmoedigde om een dagboek bij te houden. Een dagboek dat uiteindelijk naast 9.000 woorden aan proza ook een kleine 500 regels poëzie zou bevatten. In juni 1811 keerde ze terug naar Kirkcaldy. De scheiding met haar nicht had duidelijk zijn weerslag op haar.

THEN I WOULD ALL QUITE HAPPY BE

Dated July 1811, and written to her beloved Isabella.

There is a thing that I do want,
With you these beauteous walks to haunt,
We would be happy if you would Try to come over if you could.

Then I would all quite happy be Now and for all eternity.
My mother is so very sweet, And checks my appetite to eat;
My father shows us what to do; But,O, I'm sure that I want you.

I have no more of poetry; O, Isa, do remember me,
And try to love your Marjorie.

Rond september van dat jaar kreeg Marjorie de mazelen & nog geen vier maanden later (19 december 1811) overleed ze aan de gevolgen van een hersenvliesontsteking.Slechts 8 jaar en 11 maanden oud.

Haar werk werd verschillende malen uitgegeven (HB Farnie 1858 / John Brown 1863 / Lachlan Macbean 1904, 1928) alvorens in 1935 The Complete Marjorie Fleming zou verschijnen. Het werk van Marjorie Fleming zou onder andere als inspiratiebron hebben gefungeerd voor schrijvers als Mark Twain & Robert Louis Stevenson.

Whispers Of Escaped Thoughts

Thoughts of all sorts pervade the mind.
The way to release them is sometimes hard to find.
The brain holds them as if it were a jail.
They cannot be released on any kind of bail.
Some are private and should stay where they are.
Others should be scattered near and afar.
With great effort some manage to escape,
From where they have known mauling..death..or rape.
Disguise of laughter, screams, or gasps, and sighs,
Or wails and prayers, can tear them from their ties.
Then, once broken away from their captor "the brain",
They change into whispers of escaped thoughts...free to remain
Thence to detect-enlighten-buffer-man's struggle against the wind.
They bring new life to places where before man failed or sinned.
A thought in it's free state, is as flexible as the breeze
To gain a new configuration-modified or embellished-to please.
Descending like breeze-swirled, leaves of the fall.
Multicolored words, soft or brittle, broken or shaped, drop on all.
To nurture..be reborn...return to brain.
Where mind swirls...and thoughts plan escape again.


Tyrants Of The Night

Rush onward in your endless flight,
Oh, giant tyrants of the night.
Less shaded by a veil of gloom.
I fail to see the summer moon.
Unlike the firefly or the star.
Designed to flicker from afar,
Moon's glow was meant to flood the earth,
In her the poets' dreams find birth.
My life, my loves, I must impart
To this enchantress of my heart.
So, clouds, begone to distant skies
Let moonlight beam all it implies.
In darkness, love is lost by broken ties.
Lovers neath a shining moon say "adieu"
to sighs and cries and love that dies!
Moon spell prevail...
O'er hill and dale
Romance be king!
While tyrants of the night... take wing!