Klavs Elsbergs werd geboren op 3 januari 1959 te Riga als zoon van dichteres Vizma Belsevica (1931-2005) & vertaler Zigurds Elsbergs. In 1977 startte hij met een studie Frans die hij in 1982 af zou ronden. In 1978 was hij reeds getrouwd met dichteres Irena Auzina.
Naast het schrijven van poezie hield hij zich veelvuldig bezig met vertalen. Zo vertaalde hij de gedichten van Apollinaire en slaughterhouse five van Vonnegut.
Hij was tevens een van de oprichters van het invloedrijke intellectuele maandblad Avots, dat avantgardistisch genoemd kon worden en geregeld politiek beladen onderwerpen aansneed.
Elsbergs wordt gezien als één van de toonaangevende dichters van zijn generatie. Tijdens zijn leven publiceerde hij twee bundels.
Hij overleed op 5 februari 1987 onder verdachte omstandigheden. Waar de één spreekt over een ongeluk spreekt een ander over moord. De Russische overheden die het er toen voor het zeggen hebben, hebben in ieder geval weinig moeite gedaan om het op te helderen.
Zijn jongere broer Janis (1969) is eveneens dichter en publiceerde zijn eerste twee bundels onder een pseudoniem om zodoende maar niet vergeleken te worden met Klavs of zijn moeder. In 2001 stond Janis nog op Poetry International.
Bron: Wikipedia / Poetry international
Skin
I hurry along the grey highway
as if running away from someone
behind the car dreadful flaps
of skin pulled over eyes
whom could I have skinned
a beast or a human being
what shall I do now
whom shall I tell whom
we of course all are human
everything can happen in life
from whence this horror
where did this skin come from
what shall I do now
how shall I stop
how shall I get this skin off
how shall I destroy myself
TEXTS 1—4
1.
now and then I remember the best days
silently and sadly the open window shuts
and by a shore where serious corpuses reach upward
floats a raft fashioned of reeds of memory
by garbage dumps smelling of discarded flowers
pain covered with a newspaper in lonely decay
I am that river where the soul thoughtfully sails
a river sleeplessly flows as slowly as a sigh
2.
all the best to my unreachable shore
all the best I don't want to be with you more
in the wind undecipherable gravestones sway
odd and naked boredom sleeps under sand and gray
3.
we're in the shallows where lindens wade through me
in the shallows of today even a cat runs over me
I hear you flow slowly beside me
I am Tigris and you Euphrates
people for a thousand years have lived
between us
and everything they've written
is still a secret
4.
now and then I remember the best days
all the best
but I don't feel the shore any more
and again I fall in love with the linden I see wade
through me
while a frozen smile plays on the cheek of the past
Surviving
I'll take you along
to a garden where time has stopped
where fragrance winds around strange flowers
twines but does not disperse
where with minute parachutes
raindrops land
time is in the long grass
time is in the Prussian spruce
and elsewhere I can't quite determine
where with minute parachutes
raindrops land
surviving is good here
under clock-eating plants
untitled
the names of people like neat posts
crowd in my head
stand upright
as if inscribed by the Japanese
they're from remembrance layers
or soya memory layers
the sort that immediately should be put against the wall
but I don't want to shoot them yet
I don't want to shoot them any more
by no means has history
revived all enemies
why do we make them—
the ones from remembrance layers—
shoot and shoot in a vacuum?
vertaald door Margita Gailitis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten