Zooals wij in de avondwind...
Zooals wij in de avondwind
langs fluisterende oevers schreden,
waar twee nog late zwanen gleden,
zoo denk ik veel aan jou, mijn kind.
En als ik vruchteloos heb gestreden
met wat een ziel te strijden vindt,
dan dwaal ik daar en waan: ik vind
je voetstap nog in 't zand getreden.
Wat wij in liefdes uren vonden,
is als een goden-droom geweest.
Doch immer zingt het in mijn geest ;
"Zooals wij samen zwijgen konden..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten