Nikolay Rubtsov, Rusland (1936-1971)

 

Nikolay Rubtsov werd geboren op 03 januari 1936 te Emetsk. Hij bracht zijn jeugd door in kindertehuizen na het vroegtijdige overlijden van zijn moeder en het feit dat zijn vader niet in staat bleek de opvoeding van vier kinderen (twee waren vroegtijdig overleden) voor zijn rekening te nemen.

Hij werkte onder andere als brandweerman op vissersvloot & in de Kirov fabriek te Lenningrad.

Hij begon met het publiceren van poëzie in 1957, en publiceerde uiteindelijk gedurende zijn leven een vijftal bundels. Postuum zouden er nog enkele verschijnen. Rubtsov's poëzie is simpel in zowel stijl als thematiek doch ingenieus te noemen, en handelt grotendeels over het leven in en rond Vologda. Rubtsov's werk borduurt volgens sommige voor op dat van Esenin & Koltsov.

In 1969 studeerde hij af aan het M.Gorky
instituut voor literatuur.

Ten gevolge van een hoogoplopende familieruzie werd hij op 19 januari 1971 te Vologda door zijn vriendin gewurgd,  Hij ligt begraven op de Posekhonsky begraafplaats te V.

Verschillende van zijn teksten zijn later menigmaal door Russische zangers & (pop) muzikanten op de plaat gezet. Waardoor ook de jeugd tot op de dag van vandaag niet onbekend is met zijn werk.

I will die in Epiphany cold

I will die in Epiphany cold
I will die when birch trees creak and moan.
But in spring it will make blood run cold
River waves will make the graveyard flow!
From my flooded grave so rudely opened
Dull forgotten coffin will be floating,
It will crack and crash and in the twilight
Awful remnants will be coming off sight.
What is it - I hardly ever know
Do not trust eternal peaceful flow!

Night in the Motherland

The oak tree's tall. The water's running deep.
The restful shadows round begin to steal.
And there's such silence up on you to creep
As though the nature here knew no ordeal!
And there's such silence up on you to creep
As though no roof heard any tell of thunder!
No wind along the pond will break its sleep,
No farmyard straw will rustle somewhere under,
Nor often is a drowsy crake's cry sung...
I'm back — the past will not return again!
It's just as well; let this at least remain,
Let this short moment last, at least stay young,
When there's no woe your soul has got to weep,
And it's so restful as the shadows reel,
And there's such silence up on you to creep
As though in life there should be no ordeal,
And your own heart which you will not repent
Of having all drowned in a mystic probe,
Is taken hold of with the bright lament
Like moonlight takes hold of the earthly globe...

(vertalingen door Irina Kulikova)