Charles Patrick Donnelly werd geboren te Killybrackey, nabij Dungannon in County Tyrone op 10 juli 1914. Zijn vader Joseph Donnelly was oorspronkelijk veehouder maar verkocht de boerderij in 1917 waarop het gezin verhuisde naar Dundalk alwaar ze een kruidenierszaak openden. Het ging de Donnelly's voor de wind, aangezien Joseph naast de winkel ook nog gelden wist te beuren uit veehandel en de koop en verkoop van onroerend goed. Charles groeide op in een groot gezin dat naast hemzelf nog vijf broers en twee zussen telde. Zijn moeder overleed echter reeds in 1927, toen Charles 13 was.
Na zijn lagere onderwijs te hebben ontvangen te Dundalk verhuist het gezin in 1928 naar Dublin alwaar hij de O'Connell school bezocht. Maar lang zou dat niet duren, aangezien hij na enkele weken reeds van school werd geschopt. De daaropvolgende maanden brengt Charles overdag op straat door, tot zijn vader er achter komt hoe de vork nu precies in de steel steekt. In deze periode komt hij ook in aanraking met radicaal politieke groeperingen zoals de IRA, de Ierse communistische partij en het links republikeinse Saor Eire. Dat zijn interesse voor deze groeperingen deels werd aangewakkerd door de gedachte dat hij zijn conservatieve vader daar flink mee zou kunnen sarren lijkt niet onwaarschijnlijk. Na een korte tijd als timmermansleerling werkzaam te zijn geweest begint hij in 1931 aan zijn studies geschiedenis, Engels en Ierse taal aan University College te Dublin.
Op de universiteit begint hij met het schrijven van gedichten en proza voor verschillende studentenbladen en wordt steeds actiever in de radicaal linkse en republikeinse politiek. Dit gaat ten koste van zijn studie en in 1934 verlaat hij de universiteit dan ook voortijdig na tot driemaal toe te zijn gezakt voor zijn eerstejaars examnens, om zich vervolgens aan te sluiten bij The Republican Congress.
In juli van dat jaar wordt hij gearresteerd voor zijn medewerking aan een overval op een winkelier tezamen met enkele republikeinse broeders en voor twee weken gevangengezet. Dit is voor zijn vader de druppel en Charles komt op straat terecht, waarna hij de nachten door dient te brengen in parken rondom Dublin.
Hij weet uiteindelijk weer ergens een verblijfplaats te ritselen en begint met het schrijven voor The Congress newspaper. In januari 1935 werd Donnelly wederom gearresteerd nadat hij een politieagent had aangevallen tijdens een demonstratie. Ditmaal bracht hij een maand achter de tralies door.
In februari 1935 vertrok hij naar Londen, alwaar hij verschillende baantjes had in cafe's en restaurants maar ook veelvuldig schrijvend van zich liet horen. Zo schreef hij geregeld artikelen voor verschillende linkse bladen en kranten. Verder zette hij zich in voor The Republican Congress afdeling van de Engelse hoofdstad.
Bij het uitbreken van de Spaanse Burgeroorlog in juli 1936 was hij één van de eerste die The Republican Congress opriep om strijdkrachten te sturen. Aan het einde van dat jaar sloot hij zichzelf ook aan bij de zogenaamde Connolly Column dat louter uit Ieren bestond. Hij arriveerde op 7 januari 1937 te Albacete.
Na een korte basis training, bereikte hij op 23 februari het front, alwaar hij vier dagen later met zijn bataljon onder zwaar vijandelijk vuur kwam te liggen. Op het moment dat ze zich terug wilde trekken werd hij door een fataal schot in het hoofd getroffen. Vlak voor zijn dood zou hij volgens verschillende overlevenden nog de woorden "even the olives are bleeding" uitgesproken hebben. Een beroemde regel die onder andere gebruikt zou worden als titel van zijn biografie. Zijn lichaam werd op 10 maart ontdekt, waarna hij tezamen met verschillende kameraden in een ongemarkeerd graf begraven werd.
The Life and Poems, werd gepubliceerd in 1987. In 1992 gevolgd door Joseph O'Connors, Even the Olives are Bleeding - the life and times of Charles Donnelly, New Island Books, Dublin.
Het hieronderstaande gedicht The Flowering Bars werd geschreven tijdens zijn gevangenschap in in Mountjoy Gaol, Dublin in 1935.
The Flowering Bars
After sharp words from the fine mind,
protest in Court,
the intimate high head constrained,
strait lines of prison, empty walls,
a subtle beauty in a simple place.
There to strain thought through the tightened brain,
there weave
the slender chord of thought, in calm,
until routine in prospect bound
joy into security,
and among strictness sweetness grew,
mystery of flowering bars.
Bronnen : wikipedia
Geen opmerkingen:
Een reactie posten