Gustavo Adolfo Becquer werd op 17 februari 1836 geboren te Sevilla, in een familie die voor een groot deel uit kunstenaars (voornamelijk schilders) bestond. Zijn vader Jose Dominques Becquer, stierf toen Gustavo slechts vijf jaar oud was. Zijn moeder op zijn elfde.
Tegen de wil van de familie in, vertrok hij in 1854 naar Madrid, alwaar hij schilderde (onder andere aan het nooit afgeronde "de geschiedenis van Spaanse tempels") & produceerde toneelstukken en korte opera's. Verder schreef hij aan de lopende band om maar enigszins in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien. In 1858 liep hij een serieuze ziekte op, waar eigenlijk maar weinig over bekend was.
Hij reisde af naar Soria & Veruela, voor zijn gezondheid en vond rust, een dokter & een vrouw, Casta Estelban. Maar het huwelijk dat in 1861 beklonken werd kende weinig geluk. Daarentegen was dit wel de periode waarin hij zijn beste werken schreef, zo publiceerde hij geregeld gedichten in tijdschriften zoals El Contemporaneo & El museo universal. In 1868 stelde hij een manuscript samen van zijn beste verzen, welke werd aangekocht door Gonzalez Bravo. Gedurende de revolutie werd het huis van Bravo echter geplunderd, waarmede ook het manuscript van Becquer van de aardbodem verdween.
Hierna vestigde Becquer zich samen met zijn broer Valeriano in Toledo, tezamen met enkele van hun kinderen. Gustavo werd redacteur van La Illustration de Madrid en deed pogingen zijn gedichten vanuit het geheugen te herschrijven, wat uiteindelijk resulteerde in "het boek van de mussen", wat overigens pas na 1914 enige bekendheid kreeg.
Op 22 december 1870 overleed Gustavo op 34 jarige leeftijd. Na zijn dood verenigde enkele vrienden zich in het streven de werken van Becquer gepubliceerd te krijgen. Onder andere om geld te vergaren voor zijn weduwe en zijn drie zoons. Het verzamelde werk verscheen in 1871 in twee delen.
LYRICAL INTERMEZZO NO. 55
by: Gustavo Adolfo Becquer (1836-1870)
OFTEN when two are parting,
Each grasps a hand as friend;
And then begins a weeping
And a sighing without end.
We did not sigh when parting;
No tears between us fell;
The weeping and the sighing
Came after our farewell.
vertaald in het Engels door Chas. G. Leland
2 opmerkingen:
Vandaag ben ik bij een wandeling door Sevilla gestoten op de naam Bécquer.daarvoor was de man ook totaal onbekend voor mij. In het Maria Luisa park, is er een 'glorieta Bécquer ' te vinden met een prachtige beeldengroep van de hand van Lorenzo Varela.
Blijkbaar waren de voorouders van Gustavo Bécquer van Vlaamse afkomst...
Hier een Rima in het Spaans:
Por una mirada, un mundo;
por una sonrisa, un cielo;
por un beso...yo no sé
qué te diera por un beso!
Wilfried W.
thanks voor je reactie Wilfried en het delen van jouw ontdekking van Becquer - de vlaamse afkomst zal ik nog eens onder de loep nemen.
met vriendelijke groet
Jürgen Smit
Een reactie posten