Bohdan Ihor Antonych wordt gezien als één van de grootste dichters binnen de Oekrainse literatuur van de twintigste eeuw. Een erkenning die hem overigens pas vanaf de jaren zestig door een breder publiek werd toegekend, waarna hij als voorbeeld zou dienen voor vele oekrainse dichters. Zelf werd hij beïnvloed door onder andere Walt Whitman en Gabrielle D'Annunzio
Hij werd geboren op 5 oktober 1909 (als zoon van een priester) te Nowica in het westelijke deel van de Oekraine (de karpaten), dat sterk beïnvloed werd door Polen. Een invloed die zelfs zo sterk was dat zijn Oekrains niet optimaal was en hij door zijn accent vaak voor een Pool werd aangezien.
In 1919 vertrokken Bohdan en zijn moeder (zijn vader was gearresteerd door de Poolse autoriteiten) naar een Oom in het westen van de Oekraine. Bohdan was alles behalve een sterk kind en verbleef een groot deel van zijn jeugd binnenshuis. Tot zijn elfde kreeg hij dan ook les van een privéleraar, waarna hij in Sanok een Poolse gymnasium bezocht, aangezien er geen oekrainse scholen in de omgeving voor handen waren. Hij bleek boven gemiddeld student, die het vooral goed deed in vakken zoals Griek en Latijn. Aldaar leerde hij ook viool spelen, een instrument die hij later zou benoemen als zijnde een boom van muziek. Hij componeerde zelf ook stukken voor de viool die onder zijn medestudenten zeer populair waren. In deze periode begon hij ook met het schrijven van gedichten, wederom voornamelijk in het Pools.
In 1928 schreef hij zich in aan de Universiteit te Lemberg, alwaar hij zich meer en meer ging verdiepen in de Oekrainse cultuur & zich steeds heftiger verzette tegen de Poolse autoriteiten om zich heen (ook deze school was immer in Poolse handen). Zijn eerste gedichten in zijn moedertaal schreef hij dan ook in deze periode. Niet enkel gewapend met een woordenboek maar ook met de nodige bloemlezingen van de Russisch-Oekrainse poezie.
In 1931 verscheen zijn eerste gedicht in het tijdschrift Wohni, gevolgd door verschillende publicaties in tijdschriften en bloemlezingen. Daarnaast schreef hij recensies en proza, waarin hij een bijtend gevoel voor humor aan den dag legde. Verder was hij nog redacteur van de bladen «Дажбог» & «Карби» (bij de laatste overigens tezamen met Wolodymir Gawryliuk) & een verdienstelijk schilder.
Antonych overleed op 6 juli 1937 te Lemberg aan de gevolgen van een blindedarmontsteking.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten