Edgar Alfredo Espino Najarro, werd op 8 januari 1900 geboren in het departement van Ahuachapán, in het westen van El Salvador, als zoon van Harriet Najarro, lerares & Alfonso Espino, dichter.
Van jongs af aan werd hij omringd door poëzie en de liefde voor alles wat maar enigszins met kunst te maken had. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zijn broer, Miguel Angel Espino uiteindelijk ook schrijver zou worden.
Hij studeerde aan de universiteit van El Salvador.
Espino schreef voornamelijk sonnetten en vrije romantische verzen, die postuum door enkele van zijn vrienden gebundeld werden in Jicaras Tristes, onder de supervisie van Alberto Masferrrer. De bundel, bestaande uit 96 gedichten is één van de meest gepubliceerde poeziëbundels in El Salvador.
Na verschillende onbeantwoorde of geboycotte liefdes bracht hij de laatste jaren van zijn leven door in de bohemiaanse cafés en bordelen van San Salvador. Gedurende één van zijn bekende uitspattingen maakte hij in de vroege morgen van de 24ste mei 1928 een einde aan zijn leven.
El Nido
Es porque un pajarito de la montaña ha hecho,
en el hueco de un árbol su nido matinal,
que el árbol amanece con música en el pecho,
como que si tuviera corazón musical.
Si el dulce pajarito por entre el hueco asoma,
para beber rocío, para beber aroma,
el árbol de la sierra me da la sensación
de que se le ha salido, cantando, el corazón . . .
The Nest
It is because a tiny bird from the mountain has made,
in the hollow of a tree its morning nest
that the tree wakes up with music in his chest
as if it had a musical heart.
If the sweet bird peeks through the hole
to drink the dew, to drink the aroma
the tree from the mountain gives me the sensation
that its heart has come out singing
Geen opmerkingen:
Een reactie posten