(Oliver Madox Brown getekend door zijn vader op 22.01.1855)
Oliver Madox Brown werd op 20 januari 1855 te Finchley, Middlesex geboren als zoon van de schilder Ford Madox Brown & diens tweede vrouw Emma Hill.
Oliver die luisterde naar de roepnaam Nolly, groeide op als een enigszins eigenaardig joch, dat een rat als huisdier had & 's nachts vaak lange wandelingen maakte, geregeld vergezeld door diens vriend, de blinde dichter Philip Bourke Marston (1850 - 1887).
Begon poezie & proza te schrijven op zijn 13e en exposeerde de daaropvolgende jaren verschillende schilderijen in the Royal Academy & Londense galleries.
Gabriel Denver (1873) zijn eerste prozastuk, was het enige dat hij gedurende zijn korte leven ooit zou publiceren.
Hij stierf op 05 november 1874, slechts 19 jaar oud, aan bloedvergifing, naar men aanneemt door jarenlange blootstelling aan verontreinigde lucht in een ondergrondse stal, die precies onder zijn slaap en studeerkamer was gevestigd.
Hij liet 2 onafgeronde romans, verschillende verhalen en gedichten achter, die in 2 delen door William M Rossetti (zijn zwager) & Francis Hueffer verzameld werden onder de titel: The dwale bluth, Hedbitah's legacy & other literary remains (1876)
Sonnet
No more these passion-worn faces shall men's eyes
behold in life. Death leaves no traces behind
of their wild hate and wilder lover, grown blind
in desperate longing, more than the foam which lies.
Splashed up awhile where showered spray descries
the waves whereto their cold limbs where resign'd;
yet over doth the sea-wind's undefin'd
vaque wailing shudder with their dying sighs.
For all men's souls 'twixt sorrow and love are cast
as on the earth each lingers his brief space,
while surely nightfall comes where each man's face
in death's obliteration sinks at last
as a deserted wind-tossed sea's foam-trace--
life's chilled boughs emptied by death's autumn-blast.
© Oliver Madox Brown
Geen opmerkingen:
Een reactie posten