Ik wou dat ik u treffen kon, bewogenheid,
maar gij zijt sprakeloos of zijt verdwenen.
Ik hunkerde soms diep naar u, bewogenheid,
gij echter op mijn roep,
zijt nooit in mij verschenen.
En als gij kwaamt, al onverwacht,
dan waart gij pijn
in mij, en waren donker uwe vlagen.
En mijn verweer is schijn, is slechts een vragen:
kon ik u treffen, niet getrofen zijn.
uit: Altijd nader en even ver: het dichtersleven van jaap van domselaer 1923-1944 door Loet Swart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten