Chairil Anwar, Indonesië (1922 - 1949)

Chairil Anwar werd geboren op 26 juli 1922 te Medan, Sumatra als zoon van Toeloes Anwar,de voormalige regent van Indragiri, Riau. Over de rest van zijn familie is weinig bekend.

Chairil ontving onderwijs aan Nederlandse scholen, maar stopte echter op zijn 19e met zijn opleiding. Na de scheiding van zijn ouders verhuisde hij samen met zijn moeder naar Jakarta. Daar begon hij zich bezig te houden met het lezen van Westerse literatuur, en liet zich hierdoor ook inspireren voor zijn eigen werk. Dit onderscheidde hem van de eerdere generaties van traditionele schrijvers. Hij liet de traditionele vormen en taalgebruik voor wat ze waren en liet zich inspireren door wat hem bezighield (zo kreeg zijn werk ook een meer politieke lading dan in het verleden gewoonte was geweest) in een taal die dichter bij hemzelf en zijn generatiegenoten lag. Deze manier van werken kreeg al snel navolging van jonge dichters en kunstenaars, die uiteindelijk bestempeld zouden worden als de generatie van '45.

Tijdens de Japanse bezetting van Indonesië verspreidde hij zijn gedichten nog op goedkope papieren pamfletten, maar na 1945 werden zijn werken officieel gepubliceerd.
Onder andere in het literaire periodiek Siasat, waar hij uiteindelijk ook toetrad als één van de redactieleden.

Volgens verschillende bronnen was het de dood van zijn grootmoeder die Chairil ertoe aanzette om gedichten te gaan schrijven. Zijn verzamelde gedichten werden gepubliceerd als Deru Campur Debu in 1949.

I

If my time should come
I'd like no one to entice me
Not even you

No need for those sobs and cries

I am but a wild animal
Cut from its kind

Though bullets should pierce my skin
I shall still strike and march forth

Wounds and poison shall I take aflee
Aflee
'Til the pain and pang should dissapear

And I should care even less

I want to live for another thousand years

vertaling: Urip Hudiono

Rond die tijd had Chairil zelf te kampen met gezondheidproblemen vanwege zijn levensstijl. Hij werd opgenomen in het CBZ Ziekenhuis (het huidige Ciptomangunkusomo ziekenhuis), alwaar hij op 28 april 1949 stierf. Deze dag wordt nog jaarlijks gevierd in Indonesië als de dag van de literatuur.